در ایران (که همه چیز یک شورائی دارد) یک شورا داریم با اسم فوق. اساساً وقتی در یک مملکتی یک شورای عالی تشکیل می شود معنایش این است که وظیفه این جمع تصمیمهای کلان و یا به قول فرنگیها استراتژیک است. تصمیمها کلان در حوزه امنیت ملی قاعدتاً مسائلی بسیار کلی ولی بسیار حساس و مهم را شامل می شود که با ارائه یکسری راهکار برای حفظ تمامیت ارضی و وحدت ملی همراه است. با توجه به این مقدمه نگاهی به چند مصوبه اخیر این شورا موجب انبساط خاطر و البته تأسف و تأثر می شود:
- روزنامه ها نباید نامه تعدادی از نمایندگان «مردم» به «رهبر» را منتشر کنند ( قابل ذکر است که این نامه به جز چند تذکر خیلی کلی و شعارگونه فاقد هر نوع راهکار و نیز اندکی لحن مثلاً تند واجد مطلب دیگری نبود و اگر به درد چیزی می خورد فقط تبلیغات و جوسازی انتخاباتی بود و بس).
- مصاحبه با برخی رادیوهای خارجی ممنوع است ( تصور بفرمائید که امنیت ملی یک مملکت با آن تشکیلات عریض و طویل امنیتی، نظامی و انتظامی با چند مصاحبه در خطر است! پس آقایان یا نمی دانند امنیت ملی چیست یا نمی فهمند نتیجه منطقی چنین مصوبه ای چیست و یا مردم را احمق فرض می کنند).
- فقط عکاسهای یک خبرگزاری (ایسنا) حق دارند از کوی دانشگاه تهران و نا‌آرامیهای اطراف آن عکس بگیرند (این دیگر لعبتی است!).
با این روندی که این شورا در پیش گرفته است و با توجه به مسائل مهم امنیتی که یک کشور، نوعاً می تواند با آن مواجه باشد فکر کنم مصوبه های بعدی شورا به اینجاها برسد:
- در ساختمانهای نوساز فقط از کاسه توالتهای (مثلاً) تمیزکاران باید استفاده شود.
- مردم در اسرع وقت باید رادیویهای چند موج سونی - ساخت ژاپن نه بازار مشترک - خود را به مراجع مربوط تحویل دهند.
- عبور و مرور در کلیه خیابانهای منتهی به تمام دانشگاهها فقط با ارائه کارت دانشجوئی و تأئید انصار حزب الله ممکن است.
- عکسبرداری از خانواده، طبیعت، مجالس خانوادگی و خصوصی و خلاصه هر چیزی که ممکن است در فیلم ظاهر شود فقط با مجوز این شورا مجاز است.
- و ...
با این حجم درایت، خدا عاقبت مارا ختم به خیر کند. آمین