باز هم نوشته کشکولی!

اینقدر دیر به دیر می نویسم که مجبورم درهم بنویسم.

۱- خرمشهر:
در طول جنگ ایران و عراق خیلی شهرهای ما اشغال و بعد آزاد شدند. شهرهائی داشتیم که چندین بار دست به دست شدند. ولی چرا هیچ شهری به پایه خرمشهر عزیز نشد حتی هویزه که کاملاً تخریب شد و آن داغ بزرگ دخترکان را بر سینه تاریخ نگاشت برای همیشه؟ من خودم جواب این سؤال را نمی دانم اما خرمشهر آزاد شده را لمس کردم. حس غریبی بود که هرگز از خاطر نمی رود. می خواستم در این مورد مفصل بنویسم، لااقل خاطراتم را بنویسم ولی وقتش گذشت. اجمالاً بگویم که در بهار ۶۸ خرمشهر شهر ارواح بود و فقط دو سه تا موتور برق در آنجا پیدا می شد. در همان زمان صدام یزید کافر بازسازی بصره را شروع کرده بود. نوروز ۶۹ اما حکایت دیگری داشت. ما هنوز آمار تخریب را کامل نکرده بودیم و نقشه تفضیلی شهر تازه در دست تهیه بود که نور بصره شبها دل آدم را آتش می زد. پتروشیمی بصره فعال بود و صدام یزید کافر بازسازیش را کامل کرده بود. مسؤول ستاد بازسازی خرمشهر هم عوض شده بود به جرم اختلاس (ناگفته نماند که دومی هم چند ماه بعد به سرنوشت اولی دچار شد). بنازم به این مدیریت ...

۲- جهان آرا:
محمد جهان آرا یک جوان معمولی بود. کاملاً معمولی. این را برای شمائی می نویسم که اسطوره های زمان جنگ را آنقدر در دور دست می نشانید و بر جایگاهی دست نیافتنی. برای شمائی می نویسم که جوانان امروز را به هیچ می انگارید و فقط سرزنش بارشان می کنید. به چه جرمی؟ فقط به جرم زلف روغن زده و شلوار مد روز و از این قبیل. یک سر به بهشت زهرا بزنید و ببینید چند عکس شهید می بینید با زلف بلند و شلوار پاچه گشاد؟ امطمئنم که اگر امروز هم کسی خرمشهر را اشغال کند باز هم جهان آرائی هست و موسوی ای پیدا می شود وباز هم حماسه خواهد بود.  و من مثل همیشه پیشانی خضوع و احترام و حسرت می سایم بر آستان جهان آرا و جهان آراها. کجایند مردان بی ادعا؟ ...

۳- طالبهای ترسو:
جوانکی جاهل و جاه طلب پیدا شد به نام مقتدی صدر. نه خودش و نه پدرش دل خوشی با ایران نداشته اند و نخواهد داشت. صرف این که این آقا از روی جهالت و عشق قدرت با آمریکا گلاویز شد برخی از او مادی و معنوی حمایت کردند و شد آنچه که شد. مرقد مطهر امام علی (ع) و امام حسین (ع) مورد تعرض واقع شد. مسجد سهله که جایگاه آقا امام زمان است خونین شد و حرمت مقدسات شیعه هتک شد. عامل اصلی این هتک حرمت کیست؟ آمریکا؟ مقتدی صدر؟ یا آن احمقهائی که او را باد کردند و به حمایتشان مستظهر؟ البته این را هم بگویم که اولین بار نیست که به نجف حمله می شود. در جنگ جهانی اول هم عرب احمقی مثل مقتدی صدر برای انگلیسیها شاخ و شانه کشید، عده ای دزد و قاتل هم دورش را گرفتند و انگلیسیها نجف را محاصره کردند. به حرم آقا هم تیر اندازی شد. ولی خوشبختانه آنموقع هم مرجع عاقلی به نام سید محمد کاظم یزدی در نجف بود که علی رغم مخالفت و دشمنیش با انگلیس مذاکره کرد و موضوع بالاخره با دخالت بزرگان شیعه و سنی حل شد. عده ای اما در این میان تحت تأثیر احساسات و تحریک برخی دیگر قصد اشغال سفارت انگلیس می کنند و دم از اخراج سفیر می زنند بی آنکه نظری به بی عقلیهای گذشته کنند و بهای چنین اقداماتی را بسنجند. البته آقایان محرکین خوب قیمت آنرا می دانند و مثل بید بر خود می لرزند اگر چنان شود. صد رحمت به طالبان که جگر داشت پای کار خود بایستد...

۴- حسنی:
این هم افاضه اخیر آقای حسنی (امام جمعه ارومیه) که برای تلطیف فضا و رفع کسالت مفید است. ایشان فرموده اند: عزیزان من، مربع زندگی سه ضلع دارد: تقوی و ایمان!