السلام علیک یا ابا عبدالله

 

فرا رسیدن ایام عزای سرور آزادگان جهان، حضرت امام حسین (ع) -هم او که در لحظه جان دادن بشر را به آزادگی دعوت نمود - تسلیت باد.

شراره می کشــــــــدم آتش از قلم در دست       بگـــــــــو چگونه توان برد ســـــــــــوی دفتر دست

قلم که عود نبود آخر این چه خاصیتی است        که با نوشتن نامت شـــــــــــــــــــود معطر دست

حدیث حسن تو را نور می بـــــــــرد بر دوش        شکوه نــــــــــــــــــــام تو را حور می برد بر دست

چــــــــــــــــنین به آب زدن امتحان غیرت بود        وگرنه بود شــــــــــــــــــــما را به آب کوثر دســــت

چو دست برد به تیغ آســــــــــــمانیان گفتند        به ذوالفقار مگر برده است حــــــــــــــــیدر دست

بــــــــــــــــــــــــرای آنکه بیفتد به کار یار گره         طناب شـــــــــد فلک و دشت ســــــــراسر دست

چو فتنه موج زد از هر کران و راهش بست           شد اسب کشتی و آن دشت بحر و لنـگر دست

بریده باد دو دســـــــــــــــتی که با امید امان        به روز واقـــــــــــــــــــعه بردارد از بــــــــــرادر دست

فرشته گفت بینداز دســـــــت و دوست بگیر         چنین مـعامله ای داده است کـــــــــمتر دســــت

صنوبری تو و سروی به دست حاجت نیست        نـــــــــــــزیبد آخـــــــر بر قامت صنوبر دســــــــــت

چو شیر طعمه به دندان گرفت و دست افتاد         به حــــــــــــمل طعمه نیاید به کار دیگر دســــت

گـــــــــرفت تا که به دندان ابوالفضائل مشک         بـه اتفاق بـــه دندان گــــــــرفت لشکر دســـــت

هــــــــــــوای ماندن و بردن به خیمه آب زلال         اگر نداشت چه اندیشه داشت در سر دســــت

مگر نیامدن دســــــــت از خـــــجالت بــــــود         که تر نشد لب اطفال خیل و شــــــد تر دســت

به خون چو جــــــــعفر طیار بال و پر می زد          شــــــــنیده بود شود بال روز مــــــحشر دســت

حکایت تو به ام البنبن که خــــــــواهد گفت         وزیــــــن حدیث چه حالی دهد به مــادر دســت

به همدلی همه کس دست می دهد اول            فـــــدای هـــــــمت مــــــردی که داد آخر دسـت

در آن سـموم خـــــزان آنقدر عجیب نـــبود           که از وجــــــــود گلی چــون تو گشت پرپر دسـت

به پای بوس تو آیم به سر به گوشه چشم           جـــــــــــــواز طـوف وزیـــارت دهد مرا گر دســـت

نـــه احتمال صـــــــــبوری دهد پیاپی پــــای         نه افـتـخار زیـــــــــــــــــارت دهد مـــــکرر دســـت

به حکم شاه دل ای خواجه خشت جان بگذار        ز پـیک یـــــــــــــار چه سرباز می زنی هر دست

به دوســــــــــــت هرچه دهد اهل دل نگیرد باز      حــــریف عشق چنین می دهد به دلـــبر دســـت

 

* شاعر را فراموش کرده ام ولی تصور می کنم موسوی گرمارودی باشد. با تشکر از جناب نصیر، شعر از ابوالفضل زروئی نصرآباد است.     گل آقا خوانها ستون تذکره المقامات ایشان را به یاد دارند.

* اگر سکته وزنی با غلط املایی در شعر است بر من ببخشایید که خطا از بنده حقیر در تایپ کردن بوده است.

* التماس دعا دارم از همه عاشقان و شیفتگان و مخصوصا متفکرین در راه و سیره و مسلک آن امام همام.

نظرات 4 + ارسال نظر
نرگس سه‌شنبه 18 بهمن‌ماه سال 1384 ساعت 05:07 ب.ظ http://azrooyesadegi.blogsky.com

چه عجب...سلام بر مرد همیشه آپدیت..پی:))
شما هم یادت نره ما رو دعا کنی ها...

البته حالا که گذشت ولی دفعه بعد فراموش نمی کنم. :))

نصیر پنج‌شنبه 20 بهمن‌ماه سال 1384 ساعت 12:41 ق.ظ

سلام
۱. شاعر علیرضا قزوه است.
۲. گرمارودی درباره عاشورا و امام حسین (ع) شعر زیاد دارد.
و شاید قشنگترینش درباره حضرت عباس باشد.

در حسرت آن کفی که برداشت
از آب و فرو فکند و بگذاشت

کف بر لب رود و در تکاپوست
هر موج رونده در پی اوست

هر موج به یاد آن کف و چنگ
کوبد سر خویش را به هر سنگ ...

آسوده شبی باید و خوش احوالی که مستغرق شعر عاشورایی شویم.

التماس دعا

این شعر موسوی گرمارودی واقعا زیباست.

نصیر پنج‌شنبه 20 بهمن‌ماه سال 1384 ساعت 12:44 ق.ظ

سلام
۱. عرض پوزش. قزوه بر همین وزن و قافیه شعری دارد.
همچنان شاعر مجهول.

آقا پوزش از ماست که شما را به زحمت انداختیم.

نصیر شنبه 22 بهمن‌ماه سال 1384 ساعت 02:56 ق.ظ

سلام
سابقه نداشته است که سه بار پیام بگذارم. می گویند تا سه نشود ...
شاعر بالاخره پیدا شد. جناب آقای ابوالفضل زرویی نصر آباد.

در ضمن اگر خواستید شعر قزوه را نیز در خدمتم.

التماس دعا

حضرت نصیر، بالاخره این جهل ما مایه توفیقمان هم شد که این کلبه خرابه منور به حضور سه باره شما شد. توفیقی بود. التماس دعا

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد