آقای امیر محبیان که در روزنامه رسالت قلم می زند و از نظر من یکی از منطقی ترینهای جناح راست است، دیروز در سرمقاله رسالت نوشت که حکومت باید به سان شبانها رعایت ضعیفترینها (ضعیفترین گوسفندان) را بکند و در دادن آزادیهای بیشتر و رفع سختگیریهای بیش از حد دینی بکوشد.
البته در اینکه دادن آزادیهای بیشتر و عدم سختگیریهای بیجا منشی درست است شکی نیست، اما پایه استدلال ایشان که تشابه جامعه به رمه های احشام را مبنی قرار داده است مرا به یاد یک جمله از واتسلاو هاول انداخت که می گفت: «در جامعه ای که نه نتوان گفت، مردم تبدیل به گله های فرمانبر می شوند».