نیمه شعبان

جهان تیره و تار شده است. ابرهای فساد و ظلم چنان آسمان را پوشانده اند که زمینیان را از خورشید حقیقت بهره ای نمانده است و آسمانیان را دیگر روی دیدن زمین نیست. گرمای عدل و داد از میانمان رخت بر بسته، سوز جانکاه ظلم استخوانهای بشریت را شکسته و دردی جانکاه بر دلها نشسته - دردی است غیر مردن کان را دوا نباشد. نه نه، این درد را مرهمی هست. قرار این نبوده که تا دنیا دنیاست رنج باشد و تعب. آری می آید آن بشیر نوبهاران. می آید آن رستخیز ناگهان و آن رحمت بی منتها. می آید آنکه جهان را از شادی و آزادی پر کند. می آید او که آزادگی بر قامتش دوخته شده و عدالت در انبانش اندوخته. می آید او که  صلابت موسی(ع) را، مهربانی عیسی(ع) را، حلم محمد(ص) را، عدل علی(ع) را، ایثار حسن(ع) را و عشق حسین(ع) را به جهانیان ببخشد. می آید او که زاده زهراست و پرورده دامان برترین آفریدگان خدا. هله عاشقان بشارت که نماند این جدائی برســـد زمان دولـــــت، بکند خــدا خــدائی میلاد نجاتبخش بشریت از جهل و ظلم، و آخرین امام رحمت و عدالت، حضرت صاحب الزمان - عجل الله تعالی فرجه - بر تمامی جهانیان و بر منتظرانش مبارک باد.