آقای احمدی نژاد گفته است: شهر یک موجود زنده است و نیاز به ساخت و ساز دارد و لذا مصوبه شورایعالی شهر سازی در مورد جلوگیری از فروش مازاد تراکم صحیح نیست و باعث شده تهران قفل شود. (نقل به مضمون)
مواد مورد نیاز:
۱- آدم سودجو - به میزان کافی
۲- آدم سرگردان - چندتائی
۳- آدم الکی سیاسی - مقداری
۴- نمک و فلفل به میزان کافی
۵- برادران خدمتگذار ارزشمدار - یک دو جین
۶- برادر ارزشی - یک عدد (از نوع درجه یک مرغوب)
دستور پخت:
ابتدا سه مورد اول را مخلوط کرده، یک شورای شهر درست می کنیم. وقتی یکی از اعضاء تیر خورد و چندتای دیگر به جان هم افتادند نمک و فلفل را به آن مخلوط می کنیم.
طریقه اضافه کردن نمک و فلفل: آقای م.م! را شهردار کرده، ایشان به اشاره X فروش تراکم را متوقف می کند ( یا حداقل اعلام می کند متوقف است). البته ایشان اینکار را با کمک برخی دیگر در وزارت (فرض کنید مسکن) انجام می دهد. سپس همین آقای م.م. در همان زمان به بعضیها تراکم می فروشد تا یک جای برخی را در شورا بسوزاند. نمک و فلفل آماده است. برای حفظ آبرو آقای م.م را به دادگاه برده یک حکمی برایش می زنیم و وقتی آبها از آسیاب افتاد (آش ما حاضر شد) یواشکی حکم ایشان را نقض می کنیم.
صبر کنید (چند ماهی، ای بسا یکی دو سالی) تا مزه ادویه به خرد غذا برود (قیمت مسکن و زمین از قیمت نمیدونم چی چی هم بیشتر شود و داد مردم در بیاید). حالا مقدار بیشتری نمک و فلفل بزنید تا آش غیرقابل خوردن شود و مردم از پای سفره برخیزند. سپس موارد ۱ تا ۳ را از آن خارج کرده، مورد ۵ را اضافه کنید (حالا شورای شما حاضر است). مورد ۶ را اضافه کرده خوب هم بزنید (به او اشاره شود که فروش تراکم شروع و احتمالاً رشد قیمت آهسته شود). مردم را جمع نموده آش را به زور به حلقشان بریزید و از آنها بخواهید بگویند: به به چه خوشمزه است. آقای X عجب دستپختی دارد.