خواندم که خاتمی در جواب سؤالی گفته است : ٬چو فردا شود فکر فردا کنیم٬. من که واقعاً از ارادتمندان ایشان بوده ام از شنیدن این مطلب جداً بهت زده شدم. عرصه حکومت ( چون متضمن اداره یک کشور و عهده دار مسؤولیت در قبال مردم است ) عرصه حرکتهای باری به هر جهت نیست. گرچه بنا نداشتم در این وبلاگ وارد مسائل سیاسی شوم ، اما به جهت علاقه ای که به این سید داشته و دارم و به دلیل حیرتم از این حرف این چند کلمه را نوشتم. لطفاً شما هم نظرتان را در این مورد بنویسید.
مثلاْ اومدی دانشگاه که درس بخونی. خوب طبق معمول میری فقط یه سر کوچیک به اینترنت و اخبار بزنی و بعد شروع کنی به درس خوندن. چند تا سایت خبری را می بینی و طبق معمول باز هم ناراحت میشی، عصبانی میشی، تو دلت بدوبیراه میگی، از خودت میپرسی پس ما کی میخوایم ... ؟ دست آخر ساعت رو نگاه میکنی میبینی سه ساعت وقتت رو تلف کردی.
آخر سر هم بالاخره یه کار مفید میکنی، به وبلاگ چند تا از دوستان سر میزنی و بالاخره وبلاگ خودت. از همه دوستان که تبریک گفته اند ( برای هر دو مناسبت ) ممنون. از آنها که می شناسمشان هولمز و ترنج ، و البته از توئی که نمیشناسمت بارانه.
از مرتضی هم متشکرم که مطلب بنده را با ذکر ماخذ در وبلاگش گنجاند ( راستی مرتضی را هم نمیشناسم ).
باران هم میبارد چه جور. کاش می شد دلهامان را بشوییم با باران.
خوب دیگه برم سر درس و مشق که امتحان در پیش است.